Czy utrata wagi pomaga w insulinooporności?

Cukrzyca typu 2 rozwija się, gdy osoba ma insulinooporność. Insulinooporność oznacza, że ​​organizm nie jest już wrażliwy na insulinę i nie może jej prawidłowo używać. Z czasem organizm może przestać wytwarzać ten hormon.

Kiedy zaczyna się insulinooporność, nie ma oznak objawów cukrzycy, a poziom cukru we krwi jest normalny.

Nadwaga wydaje się zwiększać ryzyko rozwoju insulinooporności i cukrzycy. Dlatego jej utrata może pomóc w zapobieganiu tym stanom.

W tym artykule przyjrzymy się powiązaniu między insulinoopornością a nadwagą. Wyjaśniamy również, w jaki sposób utrata wagi może zapobiegać lub odwracać insulinooporność.

Co to jest insulinooporność?

Utrata wagi może pomóc poprawić wrażliwość na insulinę.
Aby docenić funkcję insuliny, musimy zrozumieć, w jaki sposób organizm pobiera i wykorzystuje energię. Komórki organizmu potrzebują energii do wszystkich swoich funkcji, od biegania po myślenie i oddychanie. Bez energii komórki człowieka umrą.

Kiedy człowiek spożywa jedzenie, organizm wchłania składniki odżywcze z pożywienia, w tym węglowodany. Podczas trawienia przekształca węglowodany w glukozę we krwi lub cukier, który dostaje się do komórek organizmu, aby zapewnić im energię.

Insulina to hormon pochodzący z trzustki. Umożliwia wydostawanie się cukru z krwi do komórek organizmu.

Rozwój insulinooporności oznacza początek cukrzycy. Kiedy dana osoba ma insulinooporność, jej komórki ciała przestają reagować na insulinę w zwykły sposób. Ta utrata wrażliwości na insulinę oznacza, że ​​zaczynają tracić zdolność przyjmowania glukozy.

W odpowiedzi trzustka zwiększa produkcję insuliny, dzięki czemu glukoza może nadal wnikać do komórek. Początkowo to wystarczy. Komórki będą miały energię, a poziom cukru we krwi nie wzrośnie.

Jednak wraz ze wzrostem oporności komórek na insulinę trzustka musi wytwarzać coraz więcej insuliny. W końcu nie jest w stanie wytworzyć wystarczającej ilości insuliny, aby przenieść glukozę z krwi do komórek.

W tym momencie poziom cukru we krwi osiąga poziom wystarczająco wysoki, aby lekarz mógł zdiagnozować stan przedcukrzycowy.

Poziomy cukru we krwi na czczo są następujące:

Normalny: poniżej 100 miligramów na decylitr (mg/dl)
Stan przedcukrzycowy: 100–125 mg/dl
Cukrzyca: 126 mg/dl i więcej
Lekarz może zmierzyć poziom glukozy we krwi na czczo lub można sprawdzić poziom glukozy w domu.

Początkowo insulinooporność nie powoduje żadnych objawów, ale problemy zdrowotne pojawią się z czasem, o ile dana osoba nie podejmie działań. Ponieważ nie ma żadnych objawów, wszelkie działania w tym czasie muszą być zapobiegawcze.

Co powoduje insulinooporność i jakie są jej objawy?

Osoba może dowiedzieć się, że ma insulinooporność podczas rutynowych badań przesiewowych.
Osoba, która ma czynniki ryzyka cukrzycy, może mieć insulinooporność, nawet o tym nie wiedząc. Nawet jeśli jej poziom cukru we krwi jest normalny, powinna podjąć kroki, aby zapobiec chorobie.

Naukowcy nie wiedzą dokładnie, co powoduje insulinooporność, ale wydaje się, że dużą rolę w tym odgrywają poniższe czynniki:

• nadwaga lub otyłość,
• dodatkowy tłuszcz w okolicy brzucha, nawet przy zdrowym wskaźniku masy ciała (BMI),
• niski poziom aktywności fizycznej,
• dieta bogata w nieprzetworzone węglowodany, takie jak cukier i biała mąka.

Podejmowanie działań we wczesnych stadiach może zapobiec lub odwrócić stan przedcukrzycowy. Jeśli dana osoba nie podejmie działań, organizm nie będzie w stanie wyprodukować wystarczającej ilości insuliny, a we krwi będzie za dużo glukozy.

Z czasem, gdy glukoza przemieszcza się po ciele, może uszkadzać naczynia krwionośne, nerwy i narządy ciała, prowadząc do poważnych i zagrażających życiu powikłań.

Czy odchudzanie wpłynie na poprawę insulinooporności?

Badania wykazały, że utrata wagi 5-7 procent wystarczy, aby zmniejszyć ryzyko cukrzycy o 58 procent u osoby, która ma wysokie ryzyko choroby.

W przypadku osoby z cukrzycą lub z wysokim ryzykiem cukrzycy utrata wagi i utrzymanie prawidłowej masy ciała może pomóc zmniejszyć ryzyko insulinooporności, stanu przedcukrzycowego, cukrzycy i wynikających z tego powikłań zdrowotnych.

Wskazówki dotyczące odchudzania

Osoby z insulinoopornością, ze stanem przedcukrzycowym lub z wysokim ryzykiem cukrzycy potrzebują długoterminowej strategii żywieniowej i stylu życia, aby chronić swoje zdrowie. „Dieta awaryjna” nie zmniejszy oporności na insulinę.

Lekarze i dietetycy kładą nacisk na spożywanie zdrowszej żywności i robienie co najmniej 150 minut aktywności fizycznej każdego tygodnia.

Strategie te mogą pomóc schudnąć i zbudować zdrowe nawyki na całe życie.

Wybór zdrowej żywności, która zawiera dużo świeżych owoców i warzyw, pamiętanie o wielkości porcji i umiarkowane spożycie węglowodanów to trzy najważniejsze czynniki w zrównoważonej, zdrowej diecie.

Dieta nie skupia się na kontroli kalorii, ale zachęca ludzi do jedzenia:

• dużo owoców i warzyw,
• niskotłuszczowych produktów mlecznych,
• orzechów i nasion,
• fasoli i roślin strączkowych.

Zaleca się unikanie pustych węglowodanów i cukrów oraz zwiększenie spożycia pokarmów bogatych w składniki odżywcze i zdrowych dla serca białek.

Dieta DASH jest bardziej odpowiednia do długotrwałego stosowania niż dieta awaryjna lub wiele diet niskokalorycznych. To podejście dietetyczne zapewnia również wysokie spożycie błonnika, co pomaga kontrolować poziom cukru we krwi poprzez spowolnienie wchłaniania węglowodanów i zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę.

Inne wskazówki dotyczące odwrócenia insulinooporności

Utrata masy ciała i zdrowa dieta są ważnymi sposobami zmniejszenia ryzyka rozwoju insulinooporności, ale dodanie innych strategii jeszcze bardziej zmniejszy ryzyko.

Jaki wpływ ma palenie tytoniu na insulinooporność?

Niektóre badania sugerują, że regularne używanie wyrobów tytoniowych może zwiększać ryzyko cukrzycy i insulinooporności. Niestety nie ma dowodów na bezpośredni związek, ale palenie tytoniu może nadal odgrywać rolę w wywoływaniu cukrzycy w połączeniu z innymi czynnikami.

Palenie jest czynnikiem ryzyka chorób serca, infekcji płuc i innych schorzeń, które są również powikłaniami cukrzycy. Palenie może również pogorszyć te problemy.

Z tego powodu osoba z insulinoopornością lub wysokim ryzykiem cukrzycy powinna w razie potrzeby rzucić palenie i unikać biernego palenia, jeśli to możliwe. Lekarz może pomóc znaleźć zasoby i strategie ułatwiające rzucenie palenia.

Czy aktywność fizyczna wspomoże w walce z insulinoopornością?

Regularna aktywność może poprawić insulinooporność, ponieważ mięśnie zużywają glukozę z krwiobiegu i nie wymagają insuliny.

Wytyczne dotyczące aktywności fizycznej dla Amerykanów zalecają, aby dorośli robili co najmniej 150 minut ćwiczeń o umiarkowanej intensywności lub 75 minut ćwiczeń o dużej intensywności każdego tygodnia.

Aby uzyskać najlepsze wyniki, ludzie powinni łączyć trening sercowo-naczyniowy z ćwiczeniami budującymi mięśnie i rozciąganiem.

Najlepiej porozmawiać z lekarzem przed rozpoczęciem nowego planu ćwiczeń, zwłaszcza jeśli dana osoba nie była aktywna fizycznie od jakiegoś czasu.

Jaki wpływ ma witamina D na insulinooporność?

Niedobór witaminy D jest powszechny w cukrzycy typu 2.
Niektóre badania wykazały, że osoby z cukrzycą częściej mają niski poziom witaminy D.

Jednak nie ma jeszcze żadnych dowodów na to, że przyjmowanie suplementów witaminy D może zapobiegać cukrzycy lub stanom przedcukrzycowym. Naukowcy odkryli, że przyjmowanie suplementów witaminy D nie wpływa na poziom cukru we krwi u osób z dobrze kontrolowaną cukrzycą.

Zaleca się osobom w wieku od 1 do 70 lat spożywanie 600 jednostek międzynarodowych (j.m.) witaminy D dziennie ze źródeł dietetycznych.

Chociaż światło słoneczne jest zdecydowanie najbardziej skoncentrowanym źródłem witaminy D, źródła dietetyczne obejmują:

• oleista ryba,
• wzbogacone mleko i inne produkty mleczne,
• wzbogacone zboża,
• żółtka.

Przed rozpoczęciem, należy zapytać swojego lekarza, czy suplementacja witaminy D jest dla danej osoby odpowiednia.

Czy brak snu może mieć znaczenie przy insulinooporności?

Niewystarczający lub niskiej jakości sen może zwiększać ryzyko rozwoju insulinooporności i cukrzycy typu 2.

Dla osób z cukrzycą sen jest „dodatkowym stylem życia, ważnym dla zdrowia metabolicznego i homeostazy energetycznej”.

Dużo snu każdego dnia może pomóc w regulacji hormonów, które odgrywają rolę w głodzie i zmniejszyć ryzyko dysfunkcji metabolizmu glukozy.

Jakie leki na insulinooporność?

Niektórzy ludzie potrzebują leków, które pomogą poprawić wrażliwość na insulinę, zwłaszcza gdy zmiany w diecie i stylu życia nie są skuteczne. Lekarze często przepisują w tym celu metforminę lub inne leki.

Podsumowanie

Rozpoznanie insulinooporności nie oznacza automatycznie, że dana osoba ma cukrzycę, ale bez interwencji cukrzyca może się rozwinąć.

Osiągnięcie i utrzymanie odpowiedniej wagi docelowej może zmniejszyć ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2.

Osoby z insulinoopornością, stanem przedcukrzycowym lub cukrzycą powinny zapytać lekarza o odpowiedni plan odchudzania.

Zdrowe nawyki żywieniowe mają kluczowe znaczenie dla utraty wagi, utrzymania prawidłowej wagi i zapobiegania insulinooporności.